Op maandag 15 april melden Henk en John zich om 7.30 uur bij Theo thuis in het mooie en rustige Kantens. Na een bakje koffie en de nodige laatste afhandelingen, reisden wij naar Erna, die overigens ook in Kantens woont. Wij maken kennis, bagage wordt ingeladen en door naar de carpoolplaats bij de A7; nabij Boerakker. Aldaar Bart en Bob opgepikt. Zo, wij waren compleet. Op naar Schiphol. Onderweg nog even koffie met een broodje gekocht en door maar weer naar P 3 van Schiphol. Na het parkeren van Theo zijn mooie Transport-bus verder met de Schiphol bus naar de vertrekhal. Inchecken, ruimbagage afgegeven en de douaneformaliteiten doorlopen. Zo, nu kon de reis naar Keflavik, wat ons betreft, wel echt beginnen. Na iets gegeten en gedronken te hebben, een boek te hebben gekocht, een sanitaire stop te hebben gemaakt; zijn wij vol goede moed naar “onze” boarding hal gelopen in de drukke vertrekhal gelopen. Vertrek Keflavik IJsland 14.15 uur. Aangekomen bij de van toepassing zijn de gate zagen wij tot onze stomme verbazing dat het vertrek was opgeschoven naar 22.15 uur. Dat was even balen. Echter: het kon blijkbaar nog erger. Om 17.00 uur bleek dat onze vlucht was gecanceld; evenals 90 andere vluchten. Oorzaak onbekend. Dus in de chaos van de vertrekhal op zoek naar een hotel/overnachting. Na telefonisch overleg met visreis.nl heeft Theo contact opgenomen met het Van der Valkhotel te Oostzaan. Die hadden nog kamers vrij. Gelukkig; de rest van Amsterdam zat namelijk reeds volgeboekt. Als een speer de bagage weer opgehaald en twee taxi’s genomen. Op naar Oostzaan. Na drie kwartier stonden wij op onze kamers. Alles prima voor elkaar. Mooi hotel, mooie kamers en prima gegeten. Nog even een aperitiefje en toen maar vlug naar bed. De volgende ochtend van een prima ontbijt mogen genieten. Taxi’s gebeld en vlug weer terug naar Schiphol. De gehele procedure weer uit moeten voeren en toen gelukkig precies op tijd vertrokken naar IJsland.  Na een prima vlucht veilig op Keflavik airport geland. Bagage verzamelen, drankjes inslaan en door de douane. Daarna moesten Theo en Bob de gereserveerde auto’s in ontvangst nemen. Daar was het echter druk. Dus voor dat wij goed en wel in de auto zaten was er alweer een uurtje voorbij. Enfin, wij waren nu echt onderweg naar Flateyri. Via Reykjavik, Borgarnes, Kroksfjardarnes en Flokalandur door, via de 60 naar Flateyri. Een mooie, indrukwekkende maar af en toe ook een gevaarlijke route. Vooral het laatste, twee uren durende, gedeelte. Ga maar na; donker (na 22.30 uur) geen wegverlichting, een zwarte half verharde weg, geen strepen op de weg, afgronden van meer als 150 meter diep vlak naast de weg, nauwelijks tegenliggers (4 auto’s in 3 uren), grote stukken steen midden op de weg zelf een rotsblok waar wij net om heen konden rijden.

Hogerop de bergen in met sneeuw ijzel en slecht zicht. Geen vangrail, geen borden meer. Ja, het ging langzaam, maar het ging. Alles is gelukkig goed gegaan. Dankzij onze ervaren en rustig blijvende prima chauffeurs. Heren; nogmaals “petje af”.   

Doodmoe kwamen wij dan eindelijk in Flateyri aan. Het was inmiddels 01.15 uur.

Snel de beide huisjes summier ingepakt; en ……..slapen.  Na de volgende dag kennis gemaakt te hebben met de gids en de eigenaren van het verhuurbedrijf zijn wij uiteraard gaan vissen. Verwachtingsvol namen Bob en Theo plaats in boot 3 en Henk, Bart en John in boot vier. Mooie boten; drie meter breed en acht meter lang. Een prachtig ruim achterschip en een ruime af te sluiten stuurhut; waarin plaats was voor wel vijf personen.

Op het achterschip stonden twee grote viskuipen van elk plusminus 1 kuub inhoud. Wij zijn gaan vissen in het fjord, aan het einde van het fjord en op volle zee. Aan het einde van de eerste visdag bleek Bob de grootste kabeljauw te hebben gevangen; 92 centimeter. Voorts werden er in beide boten zo ongeveer 50 kabeljauwen binnengehaald en er werden 9 zeewolven gevangen. Waarvan Bart de grootste had. Niet slecht voor zo’n eerste dag. Het werd een leuke visdag. Erna was nog niet aan haar eerste visdag op zee toe. Zij moest eerst nog wat acclimatiseren. 

Donderdag 18 april; Henk, Bart en Bob bevolkten boot vier en Theo en John boot drie. De wind gaf 3 Bft. aan, echter de stroming was fors te noemen. Er werd wederom in het fjord gevist op zo’n 35 tot 45 meter diepte. Als eveneens buiten het fjord, op volle zee, op 50 tot 75 meter diepte.  Op beide boten werd er die dag een orka gespot. Een leuk cadeautje. Later op die middag kregen Theo en John, via de marifoon, een oproep te horen van de kustwacht, dat boot 4 en boot 5 zich moesten melden. Ze waren niet te zien op de radar. De zee was op dat moment ook redelijk wild en onrustig. Theo en John keken elkaar ongerust aan. Was boot 4 niet de boot van onze vrienden? Ja, boot vier was van Henk, Bart en Bob. Vijf minuten later wederom de oproep. Boot 4 moest zich onmiddellijk melden, anders zouden alle reddingsboten uitvaren en de reddingshelikopter zou er tevens op uit gestuurd worden. Wederom keken Theo en John elkaar angstig aan. Boot 4 zou toch niet gezonken zijn. Daarna riep de kustwacht boot 3 op, om zo spoedig mogelijk te melden; hetgeen Theo ook onmiddellijk deed. Wij hebben onze coördinaten door gegeven en gemeld dat bij ons alles in orde was. Plotseling hoorden wij Henk aan de marifoon. Ook bij hen was alles in orde. Gelukkig; ze zijn er nog. Wij konden rustig verder vissen. 

Achteraf was het waarschijnlijk zo dat boot 4 dicht aan de kust lag te vissen en net niet door de kustwacht kon worden gelokaliseerd. Die actie van de kustwacht geeft je toch een veilig gevoel. Gecontroleerd zeevissen. Bij thuiskomst bleek Bob wederom de grootste kabeljauw te hebben gevangen; 98 cm. Bart legde beslag op de tweede plaats met 95 cm kabeljauw en Theo volgde met 90 cm. Voorts werd er die dag veel kleinere kabeljauw gevangen, zo tussen de 60 en 80 cm. Het was een spannende, maar toch een mooie visdag geweest. S `Avonds lekker met elkaar gegeten met o.a. grote en lekkere karbonade.  Met Erna ging het alweer wat beter. Zij had een ommetje gemaakt door Flateyri en een aantal leuke winkeltjes bezocht. Ook zij had een leuke dag beleefd. `s Avonds na het eten werd er “5000tje” gespeeld. Fanatiek en dus spannend werd er om een aantal stuivers gespeeld.

Dan breekt de vrijdag aan. Het blijkt achteraf een best spannende visdag te worden. Boot drie met Theo en Bart. Boot 4 met Henk, Bob en John. Tijdens die dag zien Bart en Theo wederom een orka. Dat blijft een mooi gezicht zo`n killer whale. Gedurende de dag vingen beide mannen zo`n 25 stuks kabeljauw. Veel gezocht en dus veel gevaren; echter het succes van de vorige dag niet kunnen evenaren.

De bobby 4, met Henk, Bob en John aan boord koerste naar het Isafjordurfjord. Echter; halverwege toch maar even proberen op zo`n 75 meter diepte. Er werden vrij snel mooie en relatief grote kabeljauwen gevangen; 80 tot 90 cm. Bob kreeg op een gegeven moment beet; hij sloeg aan en begon te takelen. Tot zijn verbazing kwam er een mooie grote zeewolf boven water. De euforie was groot. Dit zou zijn eerste zeewolf ooit worden. Echter; Henk had op dat moment beet, evenals John. Bob moest dus zijn zeewolf zelf gaffen. Bij de eerste poging sloeg hij mis. Bij de tweede poging sloeg hij de vis van zijn haak. Weg vis. Bob bleef ernstig balend achter. John ving op dat moment een mooie grote kabeljauw van 102 cm. De eerste van boven een meter.

 

 

 

 

 

Na verloop van tijd haalde Bob weer een grote zeewolf boven water.

 John moest hem maar gaffen. De eerste poging sloeg hij ook mis. Bij de tweede poging sloeg ook John de vis van de haak. Bij de razendsnelle derde poging, waarbij hij half uit de boot hing, lukte het hem de vrij zwemmende vis alsnog te gaffen en kon hij de zeewolf aan de blijde Bob overhandigen. Een mooie Steinbeisser van 80 cm. lang. En Henk? Die bekeek de hele voostelling ongestoord vissend; met als enig commentaar: Nou jongens, jullie maken er wel een hele voorstelling van om een visje te kunnen vangen. Hoi, hoi. Later op de dag ving Bob nog een zeewolf van 85 cm. en kon deze geheel zelfstandig vangen. Ja, die Bob leert snel. Gemiddeld vingen wij allen 25 vissen p.p. die dag. Ja, wij beleefden die vrijdag een mooie vis dag met elkaar. Die avond werd er gedobbeld en uiteindelijk werden er vele sterke verhalen verteld.

Zaterdag; na een stevig ontbijt, moesten wij maar eens met z’n zessen vissen. Echter, na rijp beraad, zag Erna toch maar van het voorgestelde plan af. Ze zag het niet zitten in de kleine bootjes en de ruwe zee. Dus vertrokken Theo en Bart weer met z’n twee en John, Henk en Bob met drie personen in de Bobby 4. De wind en de stroming lieten het niet toe buiten het fjord te vissen. Dus wij moesten ons weer tevreden stellen met het vissen op 25 tot 35 meter diepte. Onze Nederlandse buren hadden leuk gevist net buiten het dorp Flateyri. Simpelweg door net buiten de haven naar het zuidoosten te varen en zich door de stroom terug te laten drijven naar het noordwesten. En deze methode bracht leuke resultaten. Wij vingen kabeljauw; Henk 76 cm, Bob 72 cm, Theo 70 cm en Bart en John beide een 70 cm lange vis. Gezamenlijk nog een tiental kleinere vissen. Na verloop van tijd begon de wind steeds harder aan te trekken. Van 5 à 6 Bft naar 7 en zelfs 8 Bft. Theo en Bart probeerden in de haven van Flateyri nog een platvisje te vangen; echter zonder resultaat. Dus zij legden de boot aan en gingen naar het huisje. Henk, Bob en John keerden na verloop van tijd ook maar terug naar de haven. En ook Henk probeerde nog enkele platvissen te vangen. Echter ook zonder resultaat. Dus ook wij besloten maar naar het huisje terug te lopen. Op de steiger lopend langs de Bobby 3 zag Bob plotseling dat één van de voorramen van de boot eruit gewaaid was. Dit, bij thuiskomst uiteraard even gemeld. Theo heeft e.e.a. vervolgens even doorgegeven aan één van de eigenaren. 

`s Middags werden wij nog even verrast door Theo met een “snackje à la Theo. “Superlekker; en èh: voor herhaling vatbaar. `s Avonds lekker gegeten (een forse Kip) en Bart de fijne kneepjes van het klaverjassen bijgebracht. Hij bleek een vlotte leerling.

De storm op zondag maakte ons het vissen onmogelijk. Dus; uitgebreid ontbijten, lichte onderhoud werkzaamheden uitgevoerd. Bob kwam plotseling met het idee om de waterval Fjallfossen eens te bezoeken. Iedereen vond dat een goed plan. Dus de auto`s opgezocht en afreizen.  Onderweg genoten van het

Westfjord; het oudste gedeelte van IJsland. 14 tot 16 miljoen jaar oud. Onvoorstelbaar. Ontstaan door tientallen vulkanische erupties.

Na de ijstijd werden er door het smeltende ijs diepe kloven in het landschap geslepen, die zich vervolgens vulden met water. Zo ontstond er een zeer markant landschap; het Westfjord.

De breedste waterval van het West fjord maakte indruk. Gigantisch; wat een mooi schouwspel. Wat een kracht van het water en wat een geweld van de natuur.

Wij kregen er geen genoeg van en hebben er een uur rond gelopen. Onderweg terug nog even een klein museum bekeken. Het was gesloten, maar dat maakte ons niet uit. Wij konden ons wel redden.

En dan maandag de 22^e april; onze laatste visdag op IJsland deze vakantie. Henk, Bob en John visten met elkaar op boot 3 en Theo en Bart visten op boot 4. De wind was redelijk gaan liggen, dus daar hadden wij niet zoveel last meer van.

Echter de stroming was nog redelijk fors te noemen, en stond dwars voor het fjord. Enfin; toch maar even buiten het fjord proberen te vissen. Na een half uurtje buiten het de monding van het fjord met beleid te hebben gevaren vingen wij slechts 4 kabeljauwtjes en 1 mooie zeewolf in anderhalf uur tijd. Nee, dat was niet erg geweldig veel. Henk zag op een gegeven moment de boot van Theo en Bart de monding van het kleine, richting Sudureyri liggende kleine fjord, binnenvaren. Wij hebben eerst nog maar eens een derde visplek geprobeerd; maar ook dat was geen succes op open zee. Dus Theo maar eens gebeld. En warempel; Theo en Bart vingen wel aardig daar binnen in het kleine fjord. Dus ook wij zijn er maar eens heen gevaren zo`n vijftig meter het Sugandafjord binnen. Op zo`n 35 meter diepte begonnen te vissen. En ja hoor, ook wij vingen zo af en toe een kabeljauwtje. Na dichter bij de kant te zijn gekomen, op 20 à 25 meter diepte, kwamen wij in een kelpveld terecht. Vanaf dat moment was het alle hens aan dek. Henk, Bob en John konden de gevangen vissen maar nauwelijks goed verwerken. De ene na de andere mooie kabeljauw werd door ons in de boot getakeld. Henk ving nog een mooie kabeljauw van 102 cm. Maar omdat hij een bijvanger aan zijn hoofdlijn had geknupt ving er een tweede bij. Erg lastig om dan de beide vissen binnen boord te krijgen. Enfin te lange leste lukte hem dat ook nog. Wij kregen vervolgens een lesje theorie vis vangen van hem.

Ja, ja. Ik zal er maar niet te veel woorden aan veul maken. Bob ving een grote zeewolf. Bij het gaffen sloeg hij de vis mis. John zou hem wel even helpen. Ook hij sloeg de vis mis en bij de tweede poging sloeg hij de vis, er wederom af.  Half in het water hangend was het raak en kon hij voor de tweede keer Bob zijn mooie vis overhandigen. Henk was er na twee uurtjes takelen helemaal klaar mee. Hij heeft zijn hengel opgeborgen en zei tegen Bob en John: Gaan jullie maar verder vissen, ik zal de vis die jullie nog vangen wel even verwerken. Dat heeft hij geweten. Hij kon er nauwelijks aan werken. Na nog een uurtje te hebben gevist met z`n beiden waren de beide kuubs bakken, aan boord van de bobby 4, slicht vol.  450 kilo vis. Ongelooflijk. De vis was blijkbaar massaal het kelpveld ingeschoten; vanwege de buiten het fjord nog steeds te keer gaande stroming. Dit hadden wij niet graag willen missen. `s Avonds, moe maar voldaan, eerst maar eens een paar biertjes “soldaat gemaakt”.

Nadien heerlijk gegeten; aardappelen, sla en veel karbonade. `s Avonds was het schoonmaken en inpakken geblazen. Nog even de diesel afgerekend en maar vroeg naar bed.

Dinsdag, de terugweg. Maar wel overdag. Een hele mooie reis; langs vele fjorden en bergen. Veel sneeuw op de bergen; altijd een prachtig gezicht. Vele stroomversnellingen en vele ijsschotsen in de fjorden. Er waren vele mooie en ongewone dingen te zien onderweg. Veel hoofdwegen waren slecht half verhard.  Na verloop van tijd zijn wij bij een natuurlijke warmwaterbron gestopt. Daar moesten Erna, Bob, Theo en Bart natuurlijk even in zwemmen. Ook een bijzondere ervaring.

Halverwege de reis even heerlijk van de lunch genoten. De serveerster bleek Nederlands te zijn. En dat in de middle of Ysland. Ze vond het erg leuk nog even weer in het Nederlands te kunnen kletsen. Dat gebeurde haar niet zo vaak. Enfin; verder maar weer. Op naar Reykjavik. Mooi op tijd aangekomen in hotel Island. Voor Theo, Henk en John een bekend hotel. Eerst maar even de huurauto ingeleverd en daarna heerlijk met elkaar gegeten in het restaurant van het hotel.

Woensdag; 24 april. Onze extra dag in Reykjavik. Bart, Erna en Theo wilden graag nar de Blue Lagoon.

Een prachtig zwembad met een natuurlijke warm watervoorziening. En uitgebreide spa mogelijkheden. Ze hebben een mooie dag ervaren; Zwemmen, drijven, sauna, in gezalfd en heerlijk gegeten.

Bob, Henk en John kozen voor het centrum van Reykjavik. Na van de koffie in het gezellige centrum te hebben genoten heeft Bob zich ingeschreven voor een 4 uren durend walvissafari festijn. Henk en John hebben het scheepvaart- en visserij museum bezocht. De walvissafari viel tegen. Bob had slechts 1 walvis vin met zijn telelens in de verte kunnen spotten en fotograferen. Henk en John hadden zeer genoten van de beide musea. Veel gezien en veel geleerd. Henk had vooral vele verhalen. Voor hem was het vooral een feest van de herkenning en de herinnering.  

Met z’n drieën hebben wij nog een tweetal, nog in de vaart zijnde echte walvisboten mogen bekijken; compleet met giga harpoenen. Daar varen en jagen ze dus nog. Na een prima, verlate lunch zijn wij middels de taxi teruggegaan naar “ons “hotel. Aldaar met z`n zessen nog van een, al dan niet alcoholische, versnapering genoten en vervolgens heerlijk met elkaar gegeten. Nadien vroeg op bed, want wij moesten de volgende morgen reeds erg vroeg uit de veren. Om drie uur in de ochtend ging de wekker. Douchen, inpakken, de vispakketten in ontvangst nemen, alsmede de lunchpakketten. Op naar Keflavik met de bus. Aldaar inchecken, douaneformaliteiten, boarding en op naar Schiphol, naar Nederland.  Na aankomst bagage oppikken douaneformaliteiten en verder naar P3.

Onderweg nog even een snelle hap genomen en door naar richting huis. Bob en Bart afgezet en Erna naar huis gebracht. Henk en John gingen met eigen vervoer ook weer richting huis. En Theo was ook weer bij huis. Het einde van een prachtige IJsland vis vakantie. Met wederom vele hoogtepunten en mooie herinneringen. Tot volgend Jaar maar weer.

John.

 

(verslag van John Smit)

 

IJsland ??? Ja; IJSLAND. Een zeevis paradijs.

Zeeforel, schar, schol, bot, kabeljauw, kabelU, zeewolf, zeeduivel, roodbaars, heilbot, koolvis, enz. enz. enz.

Dus; daar moesten wij, Theo, Frans, Henk, Peter en John, weer heen.

De reis. Wij vertrokken deze keer vanuit Huize Theo te Kantens. Met zijn mooie grote bus.

Na de koffie ’s Morgensvroeg om halfacht naar Schiphol. P3 wel te verstaan. Met de Schiphol bus naar de vertrekhal. Bagage ingeleverd, door de douane en nog wat eten en drinken en dan naar het reeds gereedstaande vliegtuig. Een mooi compact vliegtuig van Iceland air, voor ongeveer 150 passagiers.  Vertrek om 16.30 uur en aankomst om 19.30 uur. (IJslandse tijd 17.30 uur.) Na inkopen op Keflavik; door de douane, op naar de gereedstaande vrachtwagen; net als in 2021. Echter; deze keer niet. Wij moesten met onze bagage naar de gereedstaande bus. En die ging niet, met ons en onze bagage naar Reykjavik. Nee, de bus ging rechtstreeks naar Flateyri. Dus dat hield in; 8 uren reizen met de bus. Niks niet klein vliegtuigje vanaf Reykjavik naar Isafjordur. Halverwege de reis was er nog wel een stop ingepland om enig voedsel en drinken te kopen en om van bus te wisselen inclusief een bagage wissel. Er ontstond een redelijke chaos. Henk miste daarom later ook zijn kleine koffer. Daarover later meer.

Verder maar weer. Op naar Flateyri. Na een te lange reis arriveerden wij om 01.30 uur in Flateyri.  De bus werd uitgepakt en de huisjes werden toegewezen. Wij kregen huisje 1. Niet gek, aardig centraal en toch rustig. Bagage opzoeken en op naar huisje 1. Hier miste Henk zijn “klein” koffertje; waarin medicijnen en toiletartikelen. Hiervan melding gemaakt; men zou actie ondernemen. Enfin; maar installeren en bed opmaken, en ……..slapen. Wij waren doodmoe.

Na een goede nachtrust, douchen en ontbijten. Wij spraken af dat Peter en John de auto op zouden halen in Isafjordur. Henk, Theo en Frans zouden om 13.30 de boot in ontvangst nemen en uitleg krijgen. Peter en John werden met de overige ”auto ophalers” in een busje naar Isafjordur gebracht. Naar het vliegveld wel te verstaan; alwaar de auto`s reeds klaar stonden. Bij aankomst bleek op het vliegveld, tot onzer verbazing, “ons” vliegtuigje op de landingsbaan (Reykjavik-Isafjordur vise-versa) klaar te staan voor vertrek. Hoezo stuk? o.i.d.??? Enfin, wij zijn, na de mooie auto in ontvangst te hebben genomen, maar gaan winkelen. Boodschappen doen en koffiedrinken. De eerste ½ visdag was reeds aan ons voorbij gegaan. `s Avonds hebben wij de hengels klaar gemaakt en nadien heerlijk gegeten, onder het genot van een heerlijk Duits biertje.

Donderdag; eindelijk vissen. Windkracht 4 à 5 Bft. Dus dat betekende vissen in het fjord. Zo’n 20 stuks redelijk mooie kabeljauwen werden er gevangen. John ving zijn eerste zeewolf ooit. Eentje van 97 cm. De grootste gedurende deze vis vakantie; zo bleek later.

Vrijdag 28 april. Theo en Frans willen nog graag wat winkelen in Isafjordur. Dus gingen Henk, Peter en John met elkaar vissen. Buiten het fjord bleek het een “kookpotje” te zijn. De forse stroom stond haaks op de ingang van het fjord; oost/ west. Terwijl de wind noord/ zuid waaide. Dus het vissen op volle zee bleek niet mogelijk. Dus werd er teruggevaren het fjord in. Er werden een vijftiental mooie kabeljauwen gevangen en een aantal zeewolven. Nadien hebben wij geprobeerd enkele platvissen te verschalken; en dat lukte. Er kwamen enkele mooie scharren aan boord. Maar het was niet dik vandaag zullen wij maar zeggen. Redelijk vroeg in de middag zijn wij terug gekeerd naar de haven. Daar bleek dat de meeste boten reeds voor ons terug gekeerd waren. Er kwam een bericht binnen dat Henk zijn koffertje was gevonden. Deze was op het vliegtuig gezet en kwam aan het einde van de middag in Isafjordur aan Henk en Peter hebben hem opgehaald. Eind goed, al goed. Theo verzorgde deze dag de maaltijd. Gebakken aardappelen, schnitzel en sla. Een prima maaltijd.

Zaterdag; met z`n vijven aan boord. Gevist aan het einde van het fjord. Er werd redelijk veel gul gevangen, echter niet die grote kabeljauw waarop wij hadden gehoopt. Ook de zeewolf liet het afweten. Wij besloten om toch maar te proberen via de open zee in het verlengde van het Isafjordur fjord te komen. Met Peter als stuurman moest dat kunnen dachten wij. Wij zijn ook een heel eind gekomen, echter op het laatst, met nog drie kilometer te gaan, werd het ons alsnog te gevaarlijk. Voor onze veiligheid zijn wij toch maar weer teruggegaan naar de luwte van het Flateyri fjord.   Ook in het midden van het fjord was er geen zeewolf te vangen. Lichtelijk teleur gesteld zijn wij teruggegaan naar de haven. Ook de mede vissers hadden vandaag niet veel gevangen.      `s Avonds hebben Theo en Frans eten opgehaald uit Isafjordur. Indisch, chinees en Thais. Heerlijk maar veel. Enfin, hadden wij later, onder het kaarten, ook nog een hapje.

De Zondag zijn Henk en John met z`n beiden gaan vissen. Eerst maar eens buiten het fjord. Daar bevinden zich ja de grote kabeljauwen. Er stond echter wel veel stroming. Je kon je pilker van 500 gram niet eens aan de bodem houden. Van alles geprobeerd maar het lukte niet om fatsoenlijk te vissen. Dus maar weer het fjord in varen, net zo lang tot dat je normaal kon vissen. Daar kon leuk worden gevist. Op 45 meter diepte hebben wij enkele mooie kabeljauwen kunnen verschalken van 70 tot 80 cm. Henk besloot op een gegeven moment op platvis te gaan vissen; maar hij ving een mooie zeewolf. John viste op zeewolf maar ving een mooie schar. Tja; zeevissen, hoe dan??; zeg het maar. Nadien hebben wij nog vele mooie stekken afgevist, echter zonder resultaat. Die avond hebben wij met elkaar een heerlijke visschotel verorberd. Nadien zijn Peter en John een heel eind gaan lopen. Verlopen is denk ik het juiste woord. Bij zee aangekomen bleek het water een spiegelglad zeetje te zijn. Zegt Peter tegen John; Wij moeten morgen maar laat de zee op, en `avonds maar langer door vissen.

Maandag 1 mei. Inderdaad; laat op pad. Eerst maar de afnemende wind afgewacht en de vis ingeleverd bij de visfabriek. Om 11.00 uur vertrokken door het fjord heen naar de open zee. Wij hadden besloten om onze plannen van gisteren werkelijkheid te laten worden. Vissen op 100 meter in het verlengde van het Isafjordur fjord; richting Eldingar. En dat ging redelijk goed. Peter ontdekte, bij de nadering van de 100 meter dieptelijn, 4 waypoints op een rij. Ongeveer 50 meter uit elkaar liggend. Die liggen er niet voor niets, aldus Peter. Dus vissen maar. John lag er het eerst in met zijn 500 gram pilker. Nauwelijks op de bodem aangekomen was het raak. Grote vis. Dus takelen maar. Een mooie kabeljauw van 114 cm lang. De anderen volgden al vlot. Theo met een kabeljauw van 122 cm en 20 kg zwaar.

 

 

 

 

 

Tijdens het meten en wegen van deze laatstgenoemde vis stond Frans allemachtig te takelen, te kreunen en te steunen. Toen hij de vis in het oppervlaktewater had gekregen had Frans drie pogingen nodig om de gegafte vis binnen boord te krijgen. Een joekel van een kabeljauw. 130 cm lang en 18 kg zwaar. Een nieuw club record. Gefeliciteerd Frans; daar kunnen wij weer tegen op boxen. Peter trok een kabeljauw aan boord van 112 cm en Henk een kabeljauw van 108 cm. Daarna was er geen tijd meer om precies te meten en te wegen. Op het oog waren er meer als 15 kabeljauwen boven 100 cm gevangen en talloze tussen de 90 en 100 cm. In totaal, naar later bleek, 386 kilo kabeljauw, met 5 personen in vijf uren. Een fantastisch resultaat. Moegestreden zijn wij om vijf uur teruggevaren naar Flateyri. Aftanken en op de foto met elkaar, en met de vis. Eten, biertje en slapen. Moe maar voldaan. Wij hadden nog nooit zo veel vis gevangen.

Dinsdag moesten wij de vis inleveren bij de visafslag. Daar keek men wel even op van de twee boordevol gevangen viskuipen. Volgens de mevrouw van het weegstation kwam zo`n mooie vangst niet vaak voor. Wij trots natuurlijk. Een mooie afsluiting van onze IJsland visserij.

De boot moest nog schoon gemaakt worden en het huis moest nog schoon. Tevens moesten wij onze spullen nog verzamelen, schoon maken en inpakken. Dit werd naar Reykjavik vervoerd. En wij reden naar het vliegveld om aldaar de auto weer in te leveren en het vliegtuig te nemen naar Reykjavik.  Aldaar aangekomen werden wij naar het hotel gebracht met de bus. Aldaar lekker gegeten en drinken en vroeg naar bed.

De volgende morgen eerst maar eens een lekker ontbijtje. Dat was prima geregeld. Lekker en zeer divers. Daarna een taxi gebeld die ons vlot naar het centrum van de stad bracht. Aldaar hebben wij diverse winkels bezocht, koffiegedronken en heerlijk gegeten. De haven en het centrum eens goed bekeken en voorts socialiseren met de IJslanders. Met de taxi weer terug naar het hotel. Nog even een biertje of twee en toen maar gauw naar bed, slapen. Want om drie uur ging de wekker de volgende dag. Om vier uur werden de vispakketten uitgereikt, de bus ingepakt en begon vervolgens de terugreis. Eerst naar Keflavik, het vliegveld van IJsland. Inchecken, door de douane en vervolgens koffiedrinken en wachten. Vervolgens naar de gate. Tjonge wat een volk. Moest wel een groot vliegtuig zijn. En dat was het ook. Naar schatting 350 à 400 passagiers. De vlucht naar Schiphol verliep voorspoedig. Op Schiphol wachten op de bagage. Dat duurde al met al 3 uren. Te veel aanbod en te weinig personeel volgens de speaker. Het zal. Wij vonden het maar zeer slecht. Enfin, nog maar een biertje genomen in het horeca gedeelte. Toen naar P3 en op pad. De reis naar Winsum en Kantens verliep voorspoedig. Het zat er weer op; helaas!

Heren, bedankt maar weer voor deze aangename trip, met de nodige hobbels overigens. Maar ik had het niet graag willen missen. Vooral de laatste visdag, de maandag, niet. Dat was een geweldige ervaring.

 

Groet; John   

 

Wij; Lynne, Henk, Peter, Bart, John W. en John S. vertrokken, zeer tegen de gewoonte in, om
kwart over acht zondagsmorgens vroeg vanuit Farmsum. Peter, met Lynne en Bart
aan boord, trok met zijn auto de mooie grote kar, die tot aan de nok gevuld was
met visspullen, voedsel en prive spullen. John S. volgde met Henk en John W.
aan boord. Wij hadden alle tijd. Want wij hadden de heenreis gepland in vijf
dagen i.p.v. vier. Rijdend over Duitsland, Denemarken, Zweden en Noorwegen. En
dat in corona-tijd. Eh ja. Het was immers toegestaan en wij waren allen dubbel
gevaccineerd. En als de zeeviskoorts je te pakken heeft dan kan er veel
geregeld worden.  Na vier en een half uur
sturen kwamen wij aan in Puttgarden, voor de overtocht naar Rødby in
Denemarken. Altijd een leuke onderbreking van de reis. In Rødbyhavn aangekomen
geen douane of Covid controle. Dus door naar onze eerste overnachtingsplek,
Ishøj camping. Aldaar bevolkten wij een ( klein ) huis op een, zeker in het
hoogseizoen, prettige camping. Echter, het huis was verre van compleet, te
klein en niet super schoon. Wij hebben ons er mee gered, maar hebben dit
onderkomen ook maar direct van de toekomst-lijst geschrapt.  Dag 2, vroeg uit de veren, een prima
ontbijtje en verder maar weer; op naar Norge. Het was druk in Kopenhagen die
maandag morgen. Auto 1 en auto 2 verloren elkaar als snel uit het oog. Gevolg;
Peter, Lynn en Bart reden via de “Brygge”en Malmø, richting Gotenburg; terwijl
John, Henk en John via de oversteek Helsingør/ Helsingborg Sweden binnen reden.
Nabij Gotenburg vonden wij elkaar weer. Verder; op naar Norge, naar de
grensovergang “Svinesund”. Aldaar aangekomen werd al het verkeer van de
autobaan afgestuurd naar de douane. Eerst naar de politie post. Met vijf
politie agenten om de twee nederlandse auto heen werden alle QR codes en ID
bewijzen van ons aan een streng onderzoek onderworpen. Alles overigens erg
relexed en vriendelijk. Nadat alles in orde was bevonden moesten wij nog naar
de douane om het teveel aan bier even aan te geven. Enkel John S. mocht het
douane pand betreden. Na twee keer van het kastje naar de muur te zijn
gestuurd, werd ik verwezen naar een betaalautomaat. Daar moest het teveel aan
flesjes/blikjes ingetikt worden en nadien moest er betaald worden. Het apparaat
ging niet verder als 25 stuks. Na alle noorse en engelse instructies te zijn
doorlopen, bleek het apparaat alle diensten te weigeren. Hij was stuk. Na mijn
klachten kwamen er in totaal 5 douanebeambten kijken, repareren, overleggen,
uit elkaar halen, enz enz. Maar het ding was en bleef stuk. Na lang aandringen
was men genegen het op de ouderwetse manier te doen. Verklaring invullen met de
hand, betalen en klaar. Volgens de douane ambtenaren echter niet meer als 25
blikjes. Okè, dan hadden wij een mazzeltje. Met een verklaring van de douane en
5 kwartier later konden wij weer op pad. Op naar Oslo en daarna door naar Stange;
ergens tussen Hamar en Elverum. Een prachtig huis, op het erf van een grote boerderij;
alwaar de eigenaar van het huis woont met vrouw en kinderen. Zeer landelijk
gelegen, super schoon en zeer compleet. Na een prima maaltijd, gemaakt door
Lynn, een prachtige avond en een doodstille nacht waarin heerlijk werd
geslapen, stonden wij de dinsdagmorgen redelijk vroeg op, om van het luxe
ontbijt te genieten. Nog wat groente gekocht bij de boer en verder reizen maar
weer. Naar Trondheim en vervolgens naar een boerderij/vakantiehuis in de buurt
van Levanger.

Het bleek een mooie, zeer oude woning te zijn. Een prima plek. Na een stevige maaltijd,
kaarten en voetbal kijken, redelijk vroeg op bed. `s Morgens ontbijten bij de
boer. ( was inclusief ). Een prima noors ontbijt, frokosten. Zeer smakelijk. En
door, naar Steinkjer en Mo I Rana. Tussen de laatst genoemde plaatsen nog even
gepicknickt midden in de natuur. Geweldig, even een welkome pauze tijdens de
lange reis. Henk bakte de nodige hamburgers met siepels op zijn, deels zelf
gemaakte, bak toestel. Een leuke lekkere belevenis. Daarna door naar de
poolgrens. Het monument en de  souvenirs
winkel bezocht. Vervolgens naar het Saltdal. Tanken en even lekker “noors”
gegeten. Vervolgens door naar de laatste overnachtingsplek “Camping Nordnes
Camp. Bij het opdraaien van het terrein reed John met de kar achter zijn auto
langs de verkeerde kant van de vluchtheuvel. Gevolg; een lekke band; de rechter
van de aanhangwagen. Henk en Peter zouden het probleem wel even oplossen. Er
was echter al vlug een ander probleem. De ringsleutel paste niet op de moeren
van het wiel. Dus moest er een andere sleutel aan te pas komen. Anders kon het
wiel niet verwisseld worden.  Peter op
pad. Na èèn uur was hij terug met een nieuwe juiste sleutel. Henk had
inmiddels, via de kok van het camping restaurant, een passende ringsleutel
geregeld en was reeds bezig met de beschadigde band te verwisselen. Enfin;
uiteindelijk is alles weer goed gekomen en konden wij “ons” laatste
overnachtingshuis gaan bevolken. Snackje eten, biertje drinken en maar gauw op
bed. Wij waren aardig afgereisd. De volgende morgen, de donderdag, vroeg op pad
richting onze eindbestemming:  Arnoy
Brygge. Na een mooie tocht kwamen wij aan in het plaatsje Misvaer, alwaar de
probleem band gerepareerd moest worden. Hij moest echter besteld worden en wij
konden de nieuwe op de terugweg weer ophalen. Prima, dus verder maar weer,  naar Sund. De vertrekplaats van de pont naar
ArnØya. De boot van 12.00 uur was uitgevallen en vertrok pas om  12.40 uur. Dus eerst maar even iets eten in
het restaurant van Inndyr.   Nadien met de pont naar Sur Arnøy. Na de boot
te zijn afgereden wilden wij onze weg vervolgen. Maar dat lukte niet, want er
sprong opeens iemand voor onze auto. John Kristian Karlsen, de eigenaar van het
zeevis resort. Er volgde een enthousiast weerzien uiteraard. Vervolgens door
naar het resort Arnøy Brygge. Eindelijk ”thuis”.

Daarna;
uitpakken, inpakken, hengels klaar maken, bedje opmaken; enz enz. John Kristian
kwam die avond nog even langs. Nog even een praatje maken. Gezellig.

Vrijdag; de
eerste visdag. Boot 1 met Lynn, Peter en John S. voeren naar de noord-west kant
van Fleinvaer; de plek waar wij in 2019 vaak ,en met succes, hadden gevist. Na
6 keer verkast te zijn geweest hadden wij nog geen vis van betekenis gevangen.
Dus de “oude” wijsheid maar weer gevolgd. “zoek de kleintjes en vang de
groten.” Op naar Grønnen. Met succes. Peter ving de grootsten, 107cm. 112 cm.
en 103 cm.

Allen kabeljauw.
En samen nog vele kabeljauwen tussen de 90 en 100 cm.  Op Boot 2 werd een heilbotje van 73 cm
gevangen door Bart. Zijn eerste en hij was er maar best trots op. Tevens ving
hij een koolvis van 98,5 cm. Een heel gevecht; maar Bart weet nu hoe het werkt.
Henk ving een makreel van 60 cm.

John W. een leng van een meter. Allen vingen vele kabeljauwen tussen de 70 en 90 cm. In de haven
van Arnøy Brygge aangekomen was zelfs de visgids uiterst verbaasd over de grote
van de gevangen vissen en over de aantallen. Na het gebruikelijke biertje en
chips, maar gauw fileren en inpakken; dat was nog een hele klus. Eten en
biertje drinken; daarna moe maar voldaan vroeg op bed.

De zaterdag een
beetje uitgeslapen en uitgebreid ontbeten, dus wij kwamen laat weg uit de
haven. Boot 1 voer richting de zuidkant van Fugløya. Vlakbij de vis gronden van
gisteren aan gekomen zagen wij een grote troller al vissend over “onze” vis
plek heen varen.  Toen de grote boot
vertrokken was hebben wij het nog even geprobeerd, maar er was geen visje meer
te vangen. Dus moesten wij een andere plek, redelijk in de buurt, opzoeken.
Peter vond uiteindelijk een vis plek met nagenoeg de zelfde condities als de
vis plek van gisteren. Met succes. Wij vingen een behoorlijk aantal kabeljauwen
tussen de 90 en 100 cm. John Smit sloeg er zelf èèn van 109 cm. aan de haak.

Boot 2 had hun
geluk aan de zuidkant van Fleinvaer trachten te vinden. Slechts èèn mooie
kabeljauw van 102 cm. was hun deel. Bij de terugkomst in de haven, was het een
drukte van belang. Er was een grote groep noorse jongens en meisjes bezig
zeehonden te fileren. Daar keken wij heel raar van op. Enfin; maar eens even
informeren. Bart, erg goed engels sprekend, kreeg te horen dat de groep een
zestal zeehonden had geschoten. Het ging de jagers om de huid van de zeehond.
Ze hadden gezamenlijk een afschot quotum van 50 stuks per jaar. Maar dat was
geen probleem; want er waren duizenden zeehonden aldaar in de “buurt”.

Zondag werd
gekenmerkt door een oosten wind, die een knobbelig zeetje veroorzaakte. Dus
Lynn koos er voor om thuis te blijven. Zij wilde vissoep maken. Wij zijn gaan
vissen in het “paradijs”. Dit bleek geen succes. Alleen Peter ving een mooie
meterse kabeljauw. Op boot 2 werden er in totaal vier; zogenaamde meenemers,  gevangen. Op boot 1, diep in het paradijs
vissend, werden  ook een aantal kleine
koolvissen gevangen. Er vlogen namelijk een drietal zee-arenden rond, bij ons
in de buurt. 1 volwassen exemplaar met twee jongen. Die gunden wij wel een
visje. Een prachtig gezicht hoe moeder zee-arend over het zee-oppervlak aan
kwam zeilen en vervolgens de visjes, met haar klauwen uit het water viste. Het
“paradijs”, een oase van rust, een schitterende natuurschoon, prachtige schone
stranden en een weldadige vredige omgeving . Wat wil je nog meer ?? Na al dit
moois zijn wij, nagenoeg zonder vis, teruggevaren naar onze uitvalsbasis. Na
terug komst hebben wij nog met Basse gesproken. Voornamelijk over zijn
gezondheid. Het ging gelukkig aardig goed. Alleen de knieèn bleken nog een
probleem te zijn.  `s Avonds lekker mogen
genieten van Lynne haar voortreffelijke vissoep. Nadien kaart spelen en
knobbelen. Ook een leuke bezigheid.

Maandag, 13
september. Slecht weer; regen, koud en winderig. Windkracht 6 NW. Peter, Lynne,
Bart en John besloten met de auto naar Bodø te gaan. Beetje winkelen,
socialiseren, even een overdekt terrasje pakken en bierpakketten gekocht. Na de
terugtocht te hebben gemaakt hebben wij de auto bij de Spar in Vag geparkeerd
en heeft Henk ons met boot 2 opgehaald en weer thuis gebracht in Rorby 4. Henk
en John W waren toch nog even aan het vissen gegaan die middag en hadden zowaar
nog 14 maatse kabeljauwen gevangen. Die moesten nog even gefileerd worden. Wij
besloten dat wij Bart maar even een gratis cursus vis fileren aan moesten bieden.
Zo gezegd, zo gedaan. Ik kan hier melden dat Bart zich met glans door de cursus
heeft gewerkt. Hij is met glans geslaagd. Proficiat Bart.

Daarna heerlijk
gegeten; Aardappelen, prei en gehaktschotel. `t Kon minder.

Dinsdag, windje
kracht vier. Henk, Bart en John W konden niet wachten. Er moest worden gevist
en wel zo snel mogelijk. Dus boot twee vertrok op tijd. De bemanning van boot 1
zat nog rustig te ontbijten en de plannen en visplekken van de dag door te
nemen. Plotseling kregen ze een telefoontje van Henk. Wij hebben problemen; de
motor doet het niet meer, en wij zitten redelijk dicht bij de kust met ons
bootje. Kom over en haal ons op. Peter en John erop uit met boot 1. Echter boot
2 was nergens te zien of te vinden. Dus hebben wij John Kristian Karlsen
ingeschakeld. Na 1 telefoontje wist hij waar boot 2 met bemanning zich bevond.
Wij zijn met De Cecilia van JKK uitgerukt. Op naar de kust van Fleinvaer. Na
een snelle boottocht bereikten wij boot 2. Na beide boten met enige touwen aan
elkaar gekoppeld te hebben, brachten wij de “schipbreukelingen”weer veilig
thuis.

Achteraf bleek
het probleem iets van technische aard in de stroom toevoer van de motor van
boot twee te zijn. Na alle spullen te hebben overgebracht zijn Henk, Bart en
John  met boot drie weer uitgevaren om
hun vis reis te vervolgens. Met succes overigens. Vele kabeljauwen tussen de 80
cm en 100 cm werden er door hun gevangen. John W. bracht een kabeljauw in de
boot van 100 cm. precies en Henk ving nog even een kabeljauw van 103 cm. Boot 1
had een mindere dag. Slecht een paar kabeljauwen brachten zij binnen. Lynne
ving nog de grootste; 92 cm. en 9.1 kilo zwaar. Ook bracht Lynne nog twee mooie
roodbaarzen aan boord. `s Avond was het vis eten geblazen; nagenoeg onbeperkt.
Prima bezigheid overigens. Laat op de avond kwam Henk nog even helemaal los met
een persiflage van de Snollebollekes met “Van Links naar Rechts”. Hij kan zo in
de “Top Pop” meedoen.

Op de woensdag
voer de tot “disco boot” benoemde boot 1 wederom naar de zuidelijke visgronden
van Fugløya. Op de eerste stek was het direct raak. De kabeljauwen lagen blijkbaar
“bijtgraag” op de bodem te wachten. De eerste kabelU die boven kwam werd gevangen
door Peter, 107 cm lang en 13<5 kilo zwaar.  
De volgende was voor John,; 115 cm en 17 kilo zwaar. Lynne ving menig
kabeljauw tussen de 90cm en 100 cm.

Net geen meterse
vis; haar grootste vis  bleef  op 98 cm. steken.   Tijdens het binnen halen van zijn pilker,
kreeg John, later in de middag, op half water, plotseling een forse klap op zijn
hengel te verwerken; en ging zijn reel fors door de slip. Na enige strijd bleek
hij een heilbot te hebben gevangen van 12 kilo zwaar en 101 cm lang.

Een mooie
vangst, waar hij erg blij mee was. Peter voegde er nog een aantal kabeljauwen
aan toe van 104 en 102 cm; en John van 105 cm en 101 cm. Gedrieen vingen de
boot 1 vissers nog veel vissen tussen de 80 cm en 100 cm. Dit alles onder de
disco klanken van DJ  “Peter den
Draaier.” Op Fleinvaer en Nupen vingen de boot 2 vissers Henk en Bart vele
grote koolvissen, kabeljauwen en makrelen. Kortom; en prachtige visdag voor
allen. Op de terugweg naar Nordarnøy viel het ons op dat er reeds een redelijk
grote partij sneeuw op de, verder weg liggende, bergtoppen was gevallen. De
winter was aanstaande. In de haven aangekomen vertelde John Kristian ons dat
hij gelukkig geen Covid besmetting had opgelopen. En hij kon weer volledig zijn
eigen gang gaan. Voor ons stond de avond in het teken van fileren en vis
inpakken. Nadien nog even 1 “HG tje “, en toen maar op tijd naar bed.

Na het prima
ontbijt van Henk en Lynne werd er aan materiaal onderhoud gedaan. Wij kwamen al
met al niet heel vroeg op pad. Overigens moesten er nog een paar kleine
boodschapjes gedaan worden bij de Spar in Vag. En omdat wij er toch waren
hebben wij ook maar even gebruik gemaakt van de aldaar aanwezige koffie en wafel
mogelijkheden. Nadien vervolgde elke boot zijn weg. Boot 2 richting Fleinvaer
en boot 1 richting Flugløya naar Grønnen. Wederom waren vele mooie gezonde
kabeljauwen ons deel. Bart ving de grootste op boot 2; een kabeljauw van 109
cm.

 

 

 

 

 

 

 

lang en 11 kg
zwaar. Op boot 1 was Peter de gelukkige met een kabeljauw 105 cm. lang. Tevens
mochten de boot 1 “bewoners” een zeeotter bewonderen en zwommen er zeker 10
grote bruinvissen om de boot. Een prachtig gezicht natuurlijk.

Ook het weer was
vandaag prachtig. Windkracht twee en een aangenaam zonnetje. Dus prima te doen.
Bij thuiskomst eerst maar even een biertje en twee pakken chips genomen,
heerlijk in het zonnetje zittend op ons terras. Nadien moesten wij aan de bak;  de vele vissen fileren en inpakken. ’s Avonds
heerlijk gegeten;  Vis cakes en prei/ui/
aardappel schotel. Zware kost; maar overheerlijk.

Achteraf bleek
de vrijdag 17 september een slechte dag te zijn. Ondanks dat wij van boot 1 en
boot 2 vele plekken en dieptes hebben geprobeerd werd er niet veel gevangen
deze dag. Boot 1 bracht die dag 4 kabeljauwen binnen en boot 2 helaas geen
enkele maatse vis. Wij waren dus snel klaar met het fileren.Na het avond eten
nog even kaarten/dobbelen. John.S 
ontdekte om 10.00 uur dat het noorderlicht aan de hemel begon te
verschijnen. Er ontvouwde zich een schitterend spektakel.

Wij waren
overdonderd, zo mooi. Gauw de buren nog even gewaarschuwd. Er werden vele
foto’s gemaakt. En er werd nog lang over gesproken.

 

De zaterdag met
zijn allen naar Bodø. Het zonnetje scheen behoorlijk, dus het was druk in de
stad. Tevens bleek er sprake te zijn van konfirmasjon. Een soort van belijdenis
doen. Vele families waren, compleet gekleed met de mooiste bunad, ( een streek
gerelateerde klederdracht ) naar de stad gekomen. En hadden na het kerkelijk
bezoek bezit genomen van de vele terrasjes, cafe`s en restaurants . Na onze
boodschappen te hebben ingeslagen zijn wij maar spoedig terug gegaan naar Arnøy
Brygge. Eten, drinken, socialiseren en kaarten en dobbelen. Ja, werd het toch
nog weer laat die avond.

Zondag, wederom
 een mooi weer dag. Rustig zeetje en een
aangename temperatuur. Boot vertrok uiteraard weer naar Zuid West Flugløya. En
met succes. Peter slaagde er in een mooie heilbot te vangen. Hij vond hem of
haar zo mooi, dat hij besloot de vis weer terug te zetten in zijn element; met
de boodschap er bij: “Tot volgend jaar maar weer.” Door te vissen op de bodem
en dan snel op te halen, konden wij een viertal koolvissen, van een meter plus,
vangen. Mooi werk; ze vechten tot in de boot. Een heel spektakel. Er kwam
zelfs, middels Peter, èèn van 114 cm. in de bak. Zelfs een viertal mooie grote
kabeljauwen deden fanatiek mee aan dit spelletje. Ook zij belanden in de
visbak. Boot twee liet zich ook niet geheel onbetuigd. John W. ving een Leng
van 101 cm. Bart bracht een kabeljauw binnen van 102 cm. Tevens bracht men nog
4 kabeljauwen van tussen de 85cm en 95cm binnen. Bij terugkomst werden wij
uitgenodigd om bij Basse en Unni te gaan eten. Dus niks fileren, chips eten of
bier drinken. Nee, douchen en omkleden was het devies. Peter moest echter Bart
nog even naar Bodø  brengen. Hij ging nog
even met zijn vriendin 14 dagen Noorwegen onveilig maken. Een prachtig
vooruitzicht. Nadat Peter teruggekeerd was en snel had gedoucht moest hij zich
nog even snel omkleden. Wij spoeden ons naar de “bondegaard”, met de auto of
zelfs op de fiets. Een hartelijke ontvangst stond ons te wachten. Vooral de niet
geheel fitte Basse vond ons bezoek geweldig. Hij genoot er zichtbaar van. Voor
het eten hebben wij de traditioneel geworden geschenken doos overhandigd.
Hetgeen zeer gewaardeerd werd. De maaltijd bestond uit lamsvlees, ossenhaas,
bloemkool en spruitjes. Met als nagerecht Unnie’s kake, twee verschillende
soorten en bessen op sap met vla?. Ook Ruta kwam de feest vreugde nog even
verhogen.

Het werd wederom
een schitterend, gezellige avond. Er werd die avond laat van elkaar afscheid
genomen.

De volgende morgen
bleek er toch een fors zeetje te staan en de wind waaide uit de verkeerde hoek.
Dus fileren, vis inpakken, wandelen, lezen en onderhoud plegen stond er vandaag
op het programma. s`Avond heerlijk vis gegeten en nadien kaarten.

Ook de dinsdag
bracht slecht weer met zich mee. Niet vissen, maar naar Bodø. Naar het
vliegtuig museum. Daar hebben wij vele uren doorgebracht, wij hadden eigenlijk
tijd tekort. Na sluiting van het museum zijn wij nog even aan het winkelen
geslagen. Na de terug reis te hebben gemaakt moesten wij nog even met de boot
van Sunt naar Arnøy. Die ging pas om 21.00 uur, terwijl wij er om 19.00 uur
reeds stonden te wachten. Omdat er geen restaurant of iets degelijks open was,
zijn wij maar naar de supermarkt in Inndyr gegaan. Hebben aldaar het nodige
voedsel in geslagen en dat bij de boot, in de auto verorberd.

Ook de volgende
dag bracht storm en regen met zich mee. Dus uitslapen, schoonmaken en inpakken
van materiaal en kleding. John Wensing werd door Peter naar Bodø gebracht. Hij
wilde graag naar de begrafenis van een overleden vriend in Nederland. `s
Avonds  werden wij verwacht in het huis
van John Kristian om zijn verjaardag te vieren. Het werd uiteraard bere
gezellig.  Vele grappen en grollen werden
er uitgehaald en er werden vele oude verhalen uit de hoge hoed getoverd. Laat,
eigenlijk te laat, lagen wij in bed. Om de volgende morgen maar weer vroeg, om
4 uur, op te staan. Wassen, eten, auto en aanhangwagen inpakken en het laatste
in het huisje nog even schoon maken. Om 6.45 uur stonden wij bij de boot, voor
de overtocht naar Horsdal. In de boot troffen wij Nina en Cecilia. Zij moesten
naar Inndyr. Nog even heerlijk gekletst met elkaar. Vanaf Horsdal naar Kjøpstad
gereden en vervolgens over de weg 17 naar Salstraumen, om vervolgens over weg
812 naar Misvaer te rijden. Aldaar aangekomen moesten wij naar de plaatselijke
garage. Daar hadden ze onze nieuwe banden voor de aanhangwagen reeds binnen
gekregen. Nadat de banden waren gemonteerd, moesten wij uiteraard betalen. Het
pin apparaat weigerde echter onze credit kaarten. Cash hadden wij niet
voldoende. Onder de belofte dat wij bij thuiskomst in Nederland zo spoedig
mogelijk zouden betalen kregen wij een rekening mee. ( en die hebben wij
uiteraard in Nederland per omgaande betaald.) 
 Men heeft in Norge dus nog het
juiste vertrouwen in de mensheid.  Wij
hebben de prachtige weg no. 812 verder uitgereden. Een prachtige route
overigens. Stijl omhoog gaand en dus ook stijl naar beneden. Bergen,
waterpartijen, snel stromende beekjes, Saltstraumen, schapen midden op de weg,
haarspelt bochten, sneeuw, schitterende vergezichten, enz. enz. Nadien via de
E6 naar Grong. Wij waren er mooi op tijd. Wij stonden reeds om 17.00 uur voor
de deur. Vervolgens bami eten met satè, kaartje leggen en op tijd naar bed.

Vrijdag 24
september op tijd uit bed. Ontbijtje en de aanhangwagen inpakken. Nog even
tanken in Grong en door naar Frya Leir. Wederom een prachtige tocht. De reis
verliep voorspoedig. Tot aan het begin van het Dovrefjell. Plotseling stonden
wij stil, in de filè. Zo ver het oog reikte. Het sneeuwde en het stormde. Na
ongeveer vijf kwartier wachten kwam er beweging in de rij auto`s. Op het
hoogste gedeelte van het Dovrefjell bleek de oorzaak van de filè. Veel sneeuw
en gladde wegen. Er moest blijkbaar eerst geruimd en gestrooid worden. Enfin,
wij door naar Dombas. Aldaar  de grootste
soeveniers winkel van Norge bezocht en vervolgens op naar Frya Leir. Onderweg
nog even een patatje, ed.  gekocht. Na aankomst
in Frya Leir hebben wij nogmaals een kleine maaltijd genuttigd. Vervolgens maar
vroeg op bed. De volgende dag moesten wij immers de langste afstand van de
vakantie zien te overbruggen. ( 872 km )

Zaterdag, vroeg
uit bed en na het ontbijt rijden maar; vanaf 07.00 uur.  Op naar Køge in Denemarken. Aldaar aangekomen
bleek ons onderkomen niet datgene te zijn wat wij er van hadden verwacht. Een
jongen van plus minus 12 jaar oud moest de zaak regelen. Pa zat volgens hem 120
km van huis. Na verloop van tijd, wij zaten net aan het bier, bleek er nog een
gezelschap te zijn gearriveerd. Ook zij hadden het huis gehuurd. Na vele
telefoontjes met Pa en overleg met zoonlief waren wij er helemaal klaar mee.
Wij hadden nog niets betaald; dus afscheid nemen van deze grauwe oplichters.
John heeft vlot een tweetal hotel kamers geboekt, verderop in de stad. `s
Avonds zijn wij maar heerlijk uit eten gegaan ( voor eigen rekening ). Erg
gezellig. Nadien nog even een terrasje gepikt. Daarna  was de grauwe ellende van de middag al snel weer
vergeten.

Zondag, de
laatste 570 km, op naar Farmsum. Na een voortreffelijk ontbijt maar snel op
pad; richting de boot van Rødby naar Puttgarden. Na een prettige en snelle
overtocht op naar de A1; naar Lubeck en Hamburg. Bij Lubeck begon er echter een
file. Met een duur van 45 minuten viel dat nog wel mee. Dus verder naar
Hamburg. Na 15 minuten rijden doken wij de volgende via in; vlak bij de afslag
Ahrensburg. Het begin van een langdurige vervelende file. Na veel stilstaan en
af en toe optrekken en een klein stukje rijden, waren wij na 7 uren net onder
Hamburg vandaan. Langzaam rijdend hebben wij de volgende 80 kilometer afgelegd.
Daarna was de autobaan weer geheel beschikbaar. Echter niet erg veilig. Vele
gefrustreerde malloten konden zich niet langer beheersen en vlogen ons voorbij
met meer als 220 km  op de teller. Enfin,
na nog een paar uurtjes toeren kwamen wij om 00.15 uur aan in Farmsum. Na snel
de nodige spullen in de auto gedaan te hebben maar vlug naar huis. Om 1.00 uur
kon ik dan eindelijk mijn vrouw in de armen sluiten. Erg moe maar blij met een
fantastische  visvakantie zijn wij maar
vlot op bed gegaan. Lekker slapen, een gat in de dag. Alle deelnemers hartelijk
bedankt voor het aangenaam verpozen. Wij zullen nog vaak over deze Norge
belevenis, voornamelijk met plezier, terug kijken. Tot het volgend jaar maar
weer.                                                                           
         

Ha det bra og
vi sees.   

 John Smit.

 Ps. Gevangen;

Kabeljauw, Koolvis, Roodbaars, Heilbot, Leng, Lom, wijting, makreel en
schelvis.

 Gespot;

Rendier, Visotter, Zeearenden, Puffin, Dolfijnen, Kraanvogels, Bruinvissen,
Duikeend en Zeehonden.

 

 

     

 

 

 

 

      

 

 

 

 

 

 

 

 

Norge 2019

 

Het vertrek punt van deze reis was Farmsum, zoals elk jaar de laatste jaren. Wat goed is moet je goed laten zullen we maar zeggen.  Op naar Noorwegen!

Samen hadden wij; Lynne, Henk, Peter, Theo, John en John besloten om de route via Duitsland, Denemarken en Zweden maar eens te nemen. Om zodoende uit te komen in Noorwegen; ter hoogte van Mo i rana.

Een reis, deels over onbekend terrein is best uitdagend te noemen.

Wij stapten om 06.00 uur op zondag 15 september 2019, vol goede moed met zijn zessen in de oude, maar mooie, acht persoons bus, met Henk achter het stuur.    

Eerst maar naar Putgarten en vervolgens over met de boot naar Rudby; Denemarken. Een leuke onderbreking van de dag.

Vervolgens naar onze eerste overnachtingsplaats; hotel Falster te Nykobing. Aldaar heerlijk gegeten en gedronken. Een prima hotel.

De volgende dag verder; naar Zweden. Via “de Brygge” naar Malmo en vervolgens op naar Grums; naar hotel Rasta Grums. Onderweg veel last gehad van de wind; lastig; vooral voor de chauffeurs Henk en Peter. Rasta Grums is een hotel met een Burgerking. Patat met hamburgers ed. best goed; voor een keer. Alle overige gasten waren van Chinese afkomst, tjonge wat een druktemakers.

Dinsdag, verder via de E45 op weg naar Östersund. Vele bossen en meren onderweg gezien, maar weinig verkeer. Af en toe even stoppen uiteraard; tanken, beetje eten/drinken, alles ging heel relaxed. Onderweg kaarten/dobbelen. Alles verliep prima. In Östersund aangekomen moesten wij eerst maar eens het hotel Jåmteborg op zoeken; midden in het stadje.

Leuk hotel, prima slaapgelegenheid. Heerlijk gegeten; wij konden meedoen aan het lopend buffet. (Was inclusief). Nadien even heerlijk uitbuiken in het cafégedeelte, biertje, wijntje; het werd laat en dus duur zeg maar.

Woensdag; op naar Norge. Eerst nog even een uitgebreid ontbijt in hotel Jåmteborg en toen op pad. Vlak voor Vilhelmina zagen wij de familie eland aan de kant van de weg staan. Een schitterend gezicht; mannetje + vrouwtje en twee kalfjes. Via Vilhelmina naar Mo I Rana; Noorwegen. En,……. Direct een heel ander landschap. Ruig met veel rotsen, bergen en sneeuw. Op naar de poolgrens. Na de poolgrens (even gekeken) verder naar Røkland. Via Stornjord, alwaar wij nog even van een heerlijk avond eten, een lopend buffet, hebben genoten.  Bij het saltdal turist senter.

Aankomst in Røkland, Nordnes Camp en Bygde senter, om ongeveer 19.30; in de sneeuw. Was even wennen. Wij hadden aldaar een tien persoons huis gehuurd voor 1 nacht. Dat bleek niet mogelijk; maar men had daarvoor in de plaats twee huizen voor ons. (1 keer zespersoons en 1x vierpersoons). Ook prima; alleen wij konden het 6 persoons huis niet vinden. Ja er was wel 1, echter dat kon hem niet zijn; want de sleutel paste niet. Dus, in de sneeuw terug naar de receptie. De Noorse dame wist de deur van het huisje wel simpel open te krijgen. Tja Theo. Dus,… biertje en slapen!

Donderdag; de laatste reisdag, voor wat betreft de heenreis. Acht uur vertrek, uiteraard via “de schapenweg”  weg no 812. Wederom sneeuw; prachtig; maar gevaarlijk zonder winterbanden. Na een langdurige en spannende autorit kwamen wij dan eindelijk aan in Inndyr. Eerst maar eens even koffie met wat lekkers, bij Heimsjyen. Om 11.30 uur naar Sund, om aldaar de boot te pakken naar Sør Arnøy.  Henk moest natuurlijk eerst even vissen in de haven. Echter geen succes. De boot was zowaar vol. Na een mooie rustige tocht om 12.45 uur aangekomen, daarna op naar Nord Arnøy; op naar Arnøy Brygge. Aldaar aangekomen werden wij begroet door John Kristian, Unni, Basse en Ruta.

Er waren nog 50 andere gasten; Letten. Zij kwamen raften, kanoën, zwemmen, sauna, enz. enz. Wij niet! Wij wilden vissen!!!!

Dus snel uitpakken, installeren en daarna visspullen klaarmaken, kleding regelen en bootbenodigdheden inladen. Ondanks de redelijk forse wind zijn wij toch maar uitgevaren.

Vissen; ten westen van Sur Arnøy. Slechts een paar visjes was ons deel. Enfin; “de kop was eraf”.

’s Avonds lekker met elkaar gegeten; soep met brood en worst.

Ook kwam John Kristian nog even langs en nodigde ons spontaan uit voor de vrijdagavond a.s., diner, lopend buffet en de band zou de avond verder verzorgen. Een prachtig gebaar natuurlijk.

Nog even kaarten en “nakaarten” en toen redelijk vroeg naar bed.

Vrijdag; met elkaar vissen natuurlijk.

Boot I werd bevolkt door Lynne, Peter en John S; terwijl boot II vertrok met Henk, Theo en John W. Met elkaar richting de westkant van Fleinvaer.

Boot II viste van zuid naar noord, terwijl boot I in het noorden begon en richting ’t zuiden afzakte. Resultaat: boot I 6 mooie kabeljauwen; boot 2; 1 leng van 110 cm door Henk gevangen en John W ving een mooie roodbaars van 45 cm. Wij waren mooi op tijd terug, want wij moesten nog fileren; en vis inpakken. Gauw even douchen en omkleden, en toen naar het feest in het restaurant.

Van de 120 gasten waren wij de laatsten die binnenkwamen. (Men had nog even op die Hollanders gewacht).

Na de toespraak van John Kristian volgde toen het lopend buffet. En wat voor een buffet; fantastisch!!! Vis, vlees, soep, groenten. Dit alles in vele soorten en maten. Ja, ja die Rimas is een echte super kok! Alles was heerlijk, en het was beregezellig. Nadat de toetjes waren verorberd, was het de beurt aan de band. John Kristian achter de drums en dochter Isabel als gitarist. Geweldig; wat kunnen die lui spelen. Je kunt het van mij aannemen; het werd laat die avond.

De zaterdag kwamen wij laat opgang. Eerst maar even een stevig ontbijt met elkaar. Daarna langzaam richting de boten. Toch vissen, uiteraard, met of zonder spijkers in de kop. Met een noordwester wind voeren wij naar de westkant van Føgeløya en nadien naar Nupen en omgeving.

Peter ving een mooie zeeduivel en de anderen een stuk of wat kabeljauwen en koolvissen. Leuk, maar niet bijzonder. De scherpte was er blijkbaar een beetje af bij de fiskjemannen.

Bij thuiskomst biertje en chips. Daarna fileren, inpakken, fileerruimte schoonmaken, douchen en eten; viscakes enz.  ’s Avonds dobbelen en kleintje klaverjas.                    

Tja, en dan wordt het zondag; of terwijl Henk dag. Maar daarover later.

De dag begon zoals zo vaak hier op Arnøya. Ontbijt, omkleden, spulletjes mee, boot controle enz. “voorruit met de geit”. Op naar noord/west of zuid/west van Fleinvær, met een noord 4 windje.

Er werden kabeljauwen gevangen zo rond de 75 à 80 cm, met enkele uitschieters van 98 cm. Lynne, John W en Theo wisten allen zo’n kneiter te vangen. 

Peter bracht op boot I een record verbetering tot stand; hij ving een prachtige kabeljauw van 120 ½ cm op zo’n 80 meter water. Om 16.00 uur nam John S. eens contact op met Henk; die was niet te bereiken. Vervolgens contact proberen te krijgen met John W., gelukkig, die nam direct op. Hij klonk heel enthousiast. Henk heeft een heilbot gevangen van 70 cm. De reactie uit boot I;  ok !     Baby killer.

Enfin, wij spraken af dat wij terug zouden gaan naar Arnøy Brygge. Boot II was reeds daarheen onderweg.

Toen wij van boot I, ongeveer drie kwartier later, in de haven aankwamen was boot II reeds gearriveerd.

Tot grote verrassing van Lynne, Peter en John S. lag er een heilbot op de kade van 171 cm i.p.v. de eerder begrepen 70 cm. Wat een pracht vis, 65 kilo schoon aan de haak.

Wij hebben uiteraard Henk gefeliciteerd met zijn super vangst en wilden natuurlijk weten hoe hij dit had ervaren. Henk deed zijn verhaal;

Na enig geknabbel te hebben opgemerkt gaf hij de vis wat meer ruimte en toen ging de molen lopen, simpelweg door de redelijk strak staande slip. Totdat de molen tot stilstand kwam. Toen is Henk maar eens begonnen met proberen enig snoer terug te winnen. Eerst lukte dat met moeite. Daarna brak de periode aan van hij (of zij) een beetje en daarna ik (Henk) een beetje snoer. Na ongeveer 25 minuten werd er iets zichtbaar in het water. Hij (of zij) keek even rond en dacht; nou toedeledokie; en stoof linea recta weer naar de bodem en ging aldaar rustig liggen. Henk kon weer opnieuw beginnen. Na wederom een gevecht van een half uur kreeg Henk de vis voor de tweede keer boven water.

Toen gebeurde er iets waarop de heilbot totaal niet gerekend had. Plotseling verscheen Theo ten tonele en sloeg de vis een grote heilbothaak in zijn openstaande bek. De laatstgenoemde stoof naar beneden maar,………. Hij kwam niet verder als 5 meter. De haak in zijn bek zat namelijk vast aan een stuk steigertouw, waarvan het einde door Theo aan de boot was vastgeknoopt. Na enkele minuten staakte de vis zijn ontsnappingspogingen en bleef roerloos in het oppervlaktewater naast de boot liggen. Hij gaf zich gewonnen. Henk en Theo hebben gezamenlijk vriend heilbot, onder het slaken van allerlei oerkreten, aan boord getrokken. Ook Henk gaf zich daarna gewonnen en viel, doodmoe maar zeer tevreden in de stoel neer, kijkend naar zijn verslagen opponent. De vangst van zijn leven!!

Teruggekomen in de haven van Arnøy Brygge hebben ze de vis met zijn drieën op het houten plankier getrokken. De vangst bleef op Arnøy Brygge niet onopgemerkt. Velen kwamen de vangst nieuwsgierig bewonderen. En Henk? Ja die werd uiteraard uitgebreid gefeliciteerd, zoals dat hoort. En hij moest vele malen zijn avontuurlijke verhaal vertellen.

De heilbot werd aan de grote weegschaal gehangen en hij werd officieel door Jon Gisle en John Kristian gemeten en gewogen. Lengte 171 cm, gewicht 66,5 kilo -/- haak en touw = 65 kilo.

Er werden tientallen foto’s gemaakt en Henk werd een plaats op de “wall of fame” beloofd.

Na het verdiende biertje was Henk er echter nog niet mee klaar. De vis moest nog gefileerd worden. En dat wilde hij zelf doen. Zoals gezegd is gedaan. Het duurde even maar dan heb je ook wat. Tjonge tjonge; wat een avontuur. Daar kunnen de meeste van ons alleen maar over dromen.

Henk; wederom, proficiat. Je bent, tot nog toe, onze kampioen.

Na deze enerverende zondag volgt dan de maandag. Veel wind N/O 4a5. Dus eerst maar met elkaar naar de Nearbutikken van Sør Arnøy. Koffiedrinken en wafels eten. Daarna vissen; uiteraard!

Noord van Flugloya. Op boot I ving John 1 mooie koolvis van; van 98 cm. Voor het overige weinig nieuws. Op boot II deed men het beter; rondom Nupen. Acht kabeljauwen en 1 mooie koolvis.

S ’avonds stond er rollade op het menu met boontjes, witte kool en aardappels, heerlijk. Daarna lezen, kaarten en dobbelen.

Dinsdagmorgen bleek de wind te zijn gaan liggen. Windkracht twee uit het Noordoosten. Prima.

Dus wij naar Midskallen (richting de Lofoten) tussen de lille en store Ellivskjaeret door naar een onderwaterbergje met 50 meter boven de top, dan al vissend afdrijven naar de 130 meter. Dat had succes. Lynne pakte o.a. een kabeljauw van 104 cm, John 102 en Peter ving een kabeljauw van precies 114 cm. Deze broeder of zuster woog precies 15 kilo. Gemiddeld vingen we 5 à 6 vissen per persoon tussen de 80 en 114 cm.

Verderop bij Tenholmen haalde Lynne nog een mooie roodbaars van 54 cm uit het water. Henk bracht een kabeljauw van 103 cm. Ook boot II bracht gemiddeld zes vissen p.p. binnen.

S ‘avonds heerlijk gegeten, heilbot, dankzij Henk.

Woensdag. Na weinig succes te hebben gehad op onze stekken ten westen van Fleinvaer besloten wij in het begin van de middag dat de boot maar eens op heel andere plek moest worden neergelegd. Maar ja, dan volgt de vraag; waar?? Na enig zoeken op de kaart vond Peter een mooie plek ten ZZW van het eiland Fugeløya. Een gebied met veel afwisselende dieptes. Daar maar eens proberen dus. Ongeveer 25 minuten varen op volle snelheid. Ja het was wel een eind, maar het proberen waard. Aldaar aangekomen eerst maar eens proberen op een plateautje op 35 meter diepte; aflopend naar 80 meter diepte.

Om 16,30 uur bleken de kisten behoorlijk vol te zitten met voornamelijk kabeljauw tussen de 90 en 100 cm; en twee uitschieters Lynne 104 cm en John 105 cm. En enkele mooie koolvissen van 90 tot 95 cm. Een mooie plek dus en een geslaagde vis trip voor de boot I vissers.

De medestrijders op boot II hadden die dag gekozen voor het vuurtoren eiland Tenholmen en omgeving. Ook dit bleek een prima keuze te zijn geweest. Vele kabeljauwen tussen de 90 en 100 cm, met twee uitschieters; Theo 100 cm en John W. 106 cm. Ook bracht men een aantal mooie koolvissen binnen. Om 18.00 uur was er dus heel veel te fileren. Enfin, om 19.30 uur kwam de “beloning” ; gebakken kabeljauw en zeeduivel filet. Heerlijk!

De volgende dag stond in schril contrast met de woensdag ervoor. Boot II bracht na langdurig vissen bij Fleinvaer en Nupen een grauwe poon en een mooie leng binnen. Boot I niets, geen enkele maatse vis. Dus maar even naar de Spar in  Våg. Paar boodschapjes doen met elkaar, koffiedrinken en wafels eten (de Noorse traditionele lekkernij).

De vrijdag maar weer eens Noord-West van Fleinvaer proberen op 80 tot 100 meter. (Volgens de lokale kenners zat de vis diep). En inderdaad op deze diepte zat veel vis. Lynne, Peter en John S. brachten op het eind van de dag samen 21 stuks binnen. Allen tussen de 85 en 95 cm. John S. ving de uitzondering van 101 cm, en een makreel van 43 cm.

De boot II bemanning bracht 14 vissen op de kade. Theo was die dag spekkoper met een mooie dikke kabeljauw van 103 cm. Hij behoorde nu ook tot de club van boven de 100 cm. Proficiat kerel. Dat is uiteraard s ’avonds wel even gevierd. Voor de rest; code 0.0 zullen wij maar zeggen.

Zaterdag; voor Lynne, Peter en John S. een Bodø dag; dus niet vissen. Henk, Theo en John W. gingen wel vissen, maar brachten aan het einde van de dag slechts 3 kabeljauwen binnen. De Bodø-gangers hebben zich opperbest vermaakt. Koffie met wat lekkers (wafel), biertjes, lekker gegeten, winkeltjes en mensen kijken enz.; ook gezellig. S ’avonds; kaarten, knobbelen en domino. Beetje kletsen, dikke verhalen, biertjes, wijntje, knabbeltje, nog een lekker stukje worst enz, enz. Ja, het is wel weer laat geworden, maar beregezellig!

Zondags, rustdag, dus uitslapen en laat ontbijten. Beetje onderhoud plegen, opruimen, boekje lezen; enz., enz. ‘s Middags uit eten in het restaurant van Arnøy Brygge. Lopend buffet, overheerlijk en veel vis gegeten uiteraard. Socialiseren onder de Noren. Maar; het vissen vangen lonkte behoorlijk; dus maandag wel weer vissen uiteraard. Samen richting Nupen. Niet veel te vangen. Boot II vervolgde zijn weg naar ZW Fleinvaer. Aan het einde van de dag bleken zij 8 mooie kabeljauwen (gemiddeld 90 cm) in de bak te hebben liggen. Boot I voer door naar ZZW Flugeløya. Dat bleek een goede keus. Op diepte vissen, dus tussen de 80 een 110 meter sloegen wij heel wat kabeljauwen aan de haak.

John S. bleef land “de topper” met 103 cm. Echter, na verloop van tijd bleek Peter de echte kampioen te zijn en te blijven met een werkelijk prachtige kabeljauw van 18 kilo en 121 cm lang. Nogmaals van harte gefeliciteerd Peter met deze prachtige visvangst. Een nieuw record.

De volgende dag bracht een straffe wind met zich mee. Peter, Theo Lynne en John S. vonden Bodø wel een aardig alternatief. Dus zogezegd zo gedaan. Henk en John W. wilden vissen, maar brachten geen enkele vis binnen. (Te veel wind?) wie zal het zeggen?

’s Avonds waren wij uitgenodigd in de bondegard van Basse en Unni; leuk gekletst met elkaar en overheerlijk gegeten. Lammekjøtt, med rødkål og hele potetter. Nadien nog genoten van een heerlijk nagerecht waarvan ik niet meer weet hoe het heet. Daarna koffie met een borreltje of cognac met een fors stuk van Unni’s cake. Wij konden wel rollend naar huis. De kinderen van John K. en Nina nog eens verrast met 8 kilo hagelslag en andere lekkernijen. Kortom een topdag.

Woensdag dan, de laatste visdag! Echter; veel te veel wind. (Kwam ons echt niet zo slecht uit). Uitslapen en bijkomen was het plan dus.

Enfin, wij hadden mooi de hele middag tijd om de zaakjes schoon te maken en in te pakken.

Afrekenen en bespreken voor 2020 bij Ruta. Afscheid nemen, eten, slapen enz. enz. vroeg op bed; want de volgende dag ging de wekker om 04.30 uur. Ontbijt, laatste dingen schoonmaken en inpakken en om 06.30 uur, met de mooie oude bus + aanhangwagen volgeladen, naar Sør Arnøy om de boot te nemen naar Horsdal en vervolgens naar Doretea in Zweden te rijden. In het centrum van Doretea kwamen wij een leuk restaurantje tegen, dus stoppen en eten. Lekker, niks mis mee. Op naar Dora Camp (gerund door Nederlanders). Aldaar aangekomen was er niemand meer aanwezig, zoals men ons reeds appte die avond.  En de nummers van de huisjes waren ons ook reeds bekend. De sleutels zaten in de deuren en de kachels branden. Briefje in het huisje, met het verzoek de euro’s even in de bij liggende enveloppe te doen en klaar. Lekker simpel. Dat kan daar blijkbaar nog. Samen nog even een biertje/wijntje en dan lekker maar voldaan slapen.

’s Morgens had Lynne even een lekker ontbijtje gemaakt. Simpel en niet duur, klasse.

Wij vroeg weer verder; op naar Malung. Wij waren mooi op tijd bij hotel Sankt Olof te Malung. Een mooi hotel met een mooie grote parkeerplaats. Toen wij ons aanmelden vroeg men ons van welk land wij kwamen, en of wij ook gebruik wilden maken van het mooie en verzorgde restaurant. Nou dat wilden wij wel graag en wij kwamen uit Nederland. Nou dat trof, want dan was onze serveerster een Nederlandse mevrouw. Na de biertjes werden wij aan tafel uitgenodigd door; inderdaad een Nederlandse mevrouw van middelbare leeftijd. Wij en zij hebben met elkaar een erg leuke, en dure, avond gehad. Het eten was er overigens heerlijk.

Zaterdag, de één na laatste vakantiedag. Van Malung naar Taastrup (Denemarken), in de buurt van Kopenhagen.

Het hotel was er moeilijk te vinden, mede vanwege weg opbrekingen.

Na het inkwartieren, biertje, borreltjes, wijntje en enige hapjes (starters) op naar het avondeten. Er was genoeg, maar het had niets over. M.a.w. het kon er net mee door. Enfin, lekker geslapen en vroeg uit de veren. Na een goed ontbijt op naar Farmsum. Vanwege lange, lange files in Duitsland werd het erg laat. Wel nog even eten in Hollensted, veel, snel en redelijk lekker.

De tijd werd het meeste gedood d.m.v. kaarten; klaverjassen. Vele boompjes.

Om 20,30 uur parkeerde Peter de bus in Farmsum, uitpakken en inpakken, kopje koffie en toen snel naar huis, nagenietend van een prachtige visvakantie. Eéntje om in te lijsten. Dame en mannen zéér bedankt. Lynne en Henk zeer bedankt voor de geweldige kookkunsten. Het was weer top.

Na verloop van tijd hebben wij met onze partners nog een Noorse culinaire vis beleving gehouden te Farmsum. Ook daar waren Lynne en Henk weer de keukenprinses en prins. Veldig Deilig!

Op deze avond is de heilbot koning van Nederland, Henk, nog even verrast met een prachtig bierglas compleet met de heilbot erop gegraveerd, vergezeld met een toepasselijk gedicht. (Zie einde van dit verhaal).

Dame, mijne heren; wederom zeer bedankt voor uw aller inbreng, voor de gezelligheid, voor de kameraadschap, voor de fantastische visbeleving en de prachtige heen en terugreis.

Vi sees in 2021; ha det bra.

 

John                          

     

                 

 

 

 

                   Het Visverhaal over Henk

 

 

Tja; en dan wordt het Zondag.

Nee, het werd geen dag zoals elke dag.

Maar dat was bij vertrek echt nog niet bekend.

Zeker niet bij onze oudste fiske vrend.

 

Ja; ik heb het over onze vis vakantie 2019 in Noorwegen.

Eentje met veel zon, weinig wind en af en toe een beetje regen.

 

Het ging van start zoals altijd.

Stress, drukte en vissenstrijd.

Enfin; wij zijn dat zo langzamerhand wel gewend.

Of je nu stuurman, bootsman, fileerman of gaf man/vrouw bent.

Die eerste dagen op Arnoya waren de vangsten best goed te noemen.

Menigeen kon zich op een metertje vis beroemen.

 

Tja; inderdaad, toen ……….toen werd het Zondag.

Een dag, ogenschijnlijk, net als iedere dag.

Boot 1 en Boot 2 voeren uit; op naar de visgronden.

Zoals altijd een beetje opgewonden.

Ja, je weet immers maar nooit,

Wat voor vis zich nu weer in de strijd gooit.

Op boot 2, liggende west van Fleinvaer.

Zijn de drie fiske mannen er `s middags al wel een beetje mee klaar.

Ze konden af en toe een kabeljauwtje binnen halen.

Echter geen meterse vis; en dat was balen.

 

Tot dat……………..Henk, om ongeveer drie uur, dacht dat hij aan de bodem vast zat. Haragat, balen was dat.

Ik moet die pilker toch maar los zien te krijgen, dacht onze fiskeman.

En ik ben trouwens degene die dat het beste kan.

Maar…….. plots begon er iets te bewegen daaronder in de zee.

Bliksems dacht Henk, die krachten; dat valt heus niet mee.

De molen ging volledig door de slip. Ons Henk dacht verhip.

Da`s een hele sterke vis.

Nu rustig blijven man, anders gaat het ook nog mis.

Na een half uur ingespannen vissen met beleid, stak vriend Heilbot zijn kop boven water, en dacht; vooruit met de geit.

Ik moet maar weer naar huis. Het is hier lang niet pluis.

Dus de vis spoedde zich ras naar de bodem van de oceaan.

Daar kwam hij immers ook vandaan.

En Henk ? Ja die dacht; Tja, wat nu te doen.?

Bekijk `t, ik geef niet op, ik geef hem weer van katoen.

Na veel gesjor en gehijs kwam de vis weer van de bodem los.

Na nog een half uur binnenhalen dacht Theo, nou mien jong, nou bist de klos.

Toen vriend Bot voor de tweede keer zijn kop boven water stak;

Gafte Theo hem vakkundig gewelddadig, maar met gemak.

De hele grote vis kon nergens meer heen, want Theo had stiekem en heel gemeen, het haaktouw reeds aan de boot vastgemaakt.

Vriend Bot was niet alleen gehaakt; hij kon ook nergens meer heen vluchten; Henk had niets meer van de heilbot krachten te duchten.

Groot was de euforie op boot 2. Henk Theo en John waren zeer tevree.

De heilbot werd naar binnen in de boot gesjord.

En nee, hij sloeg de boot echt niet meer aan gort.

De vis was, net als Henk, doodmoe, en hoefde even nergens meer naar toe.

Op Arnoy Brygge aangekomen, werd Henk zijn vangst al heel ras door velen vernomen.

Tja, want zo`n grote vis wordt niet alle dagen aangeland.

Eigenlijk moest Henk met z`n vriend Bot in de krant.

Maar zover is het niet gekomen.

Wel komen ze op de Wall of Fame naar wij hebben vernomen.

Henk; kerel, ouwe reus. Wij zijn blij dat jij de heilbot van 171 cm. hebt gevangen; ja heus.

Het had niet mooier en beter gekund.

Het is je van harte gegund.

 

Het Norge Fiske team 2019.

 

 

 

 

 

Norge 2016

5 t/m 25 september

&

9 t/m/ 20 september

 

Omdat wij nog lang niet uitgekeken zijn in Noorwegen en het zeevissen daar zo mooi en avontuurlijk is, zijn wij; Henk, Lynne, Peter, Gerrie en John, ook in 2016 toch maar weer naar dit schitterende (zeevis) land vertrokken. 

De mooie oude Ford bus maar weer van stal gehaald, een redelijk grote aanhangwagen op de kop getikt en rijden maar. Bepakt en bezakt; maar beslist niet te zwaar (zie verslag 2015).

Peter bracht ons die 1^ste maandag van september keurig netjes en snel van Farmsum naar Kiel.

Alleen enige probleempjes af en toe met de ontsteking. Dit was echter snel weer verholpen door driver Peter, hoofd-mechaniciën Henk en 1^ste assistent John. Op de parkeerplaats van de Color line in Kiel aangekomen waren wij vrij snel aan de beurt om ingeladen te worden in dit mooie grote schip. Echter probleempje; Gerrie was weg, zonder zijn ticket. John is hem gaan zoeken maar de man bleef spoorloos. Na verloop van tijd blijkt hij al wel weer in de bus te zitten, zonder kaartje; die had John. Enfin, na een pittig gesprek met de bewaking kwam de club weer veilig bij elkaar.

Aan boord gekomen bleek Gerrie nog niet weer helemaal de oude te zijn. Hij was weer zijn ticket kwijt en hij was de weg kwijt. Toen wij hem dan eindelijk gevonden hadden op dat hele grote schip hebben wij ons maar over hem ontfermt en hem voor de rest van de vakantie begeleid. Kwam toch alles nog goed, tja.

Na een prettige overtocht kwamen wij de volgende dag in Oslo aan. Even naar de douane (wij werden onmiddellijk herkend, rara hoe kan dat) inklaren en rijden maar; richting Åsen. Henk reed het eerste stuk en Peter het laatste stuk die dag. In Åsen aangekomen regende het pijpenstelen. Gerrie ontsnapte weer even aan onze aandacht en viel over een elektriciteitssnoer; gevolg: weer een zere knie. Tja.. Na de voortreffelijke maaltijd van Lynne, nog even zitten en maar vroeg op bed. ’s Woensdags regende het nog steeds. John was aan de beurt om te rijden. Na in Steinkjer aangekomen te zijn bleek midden in een tunnel dat wij een lekke band hadden, van de aanhangwagen wel te verstaan. Langzaam rijdend bereikten wij de rotonde die aansluit op de tunnel. Peter en Henk de band verwisselen en John voor een verkeer regelende politieagent spelen; dit alles in een neerplenzende regenbui. Halverwege bereikten wij de poolcirkel. Het was er koud en winderig. Toch even rondkijken. Wij moesten helaas constateren dat de stenenstapel van Gerrie van vorig jaar verdwenen was. Jammer, maar helaas. Verder maar weer, richting Rokland alwaar de volgende overnachting wachtte. Een mooie grote camping, met een aantal prima houten huisjes. Alleen ’s nachts wat aan de donkere kant, hè Henk.

Donderdag; vroeg opstaan, en een snel ontbijtje en maar weer op pad. Op naar Arnøy Brygge. Via Saltstraumen en Kjøpstad naar Sunt, en vanuit daar de oversteek maken naar Sør-Arnoy. Onderweg nog even een broodje gekocht bij de Co-op te Inndyr.

Bij aankomst in Sør-Arnoy, op naar Arnøy Brygge op Nord-Arnøya. Echt, het voelt als thuis thuiskomen. Na het opleveren van Rorbu 4 en boot 1 en 2 (voorzien van een nieuwe grote complete fishfinder gps) de auto en de aanhanger met elkaar uitpakken, het huis inpakken, hengels klaar maken en gauw nog even fiskje in de fjorden. Resultaat, veel mooie grote makrelen. (Peter ving de grootste “torpedo” vis, 48 cm). Verder nog wat kleine kabeljauw en koolvis. De kop was eraf.

Vrijdag “echt” vissen. Richting Givaer en Midskallen. Lynne ving direct maar even de grootste van de dag; een kabeljauw van 114 cm en 14 kilo zwaar. Eén grote roodbaars van 40 cm. Verder 4 grote bakken vol kabeljauw tussen de 80 en 100 cm. Een prachtige eerste visdag. Met als kers op de taart; het mogen aanschouwen van twee mooie walvissen.
Na het gebruikelijke biertje met chips vertrok Peter in boot 1 naar Bodø om Kristian, Martijn en Martijn op te halen. Die waren om 17.00 uur geland en stonden in de haven te wachten. Henk, Gerrie en John zijn gaan fileren en Lynne is een goede, lekkere maaltijd gaan bereiden.  

’s Avonds heerlijk met elkaar gegeten, de nodige ervaringen uitgewisseld en een welkomstdrankje gedronken.

De zaterdag was het mooi weer, dus maar weer richting Midskallen/Fleinvaer. Mooie vangsten; 3 grote bakken vol vis, Henk was de topper van de dag met een kabeljauw van 98 cm en 10.5 kilo zwaar. Ook de “nieuwe” fiskje mannen vingen hun visje en waren direct enthousiast over de vangsten en de prachtige omgeving. Thuis gekomen; biertje, chips, fileren, inpakken, boten schoonmaken en aftanken, eten maken en consumeren, kaarten, biertje; ja, ja wij hebben het druk, zelfs na een lange dag vissen.

Zondag; onverwacht slecht weer, veel wind en regen; dus…. niet vissen. Uitslapen maar en uitgebreid ontbijten. Vervolgens zijn Lynne, Peter, Kristian, Martijn, Martijn en John aan een wandeling begonnen over het eiland Nord-Arnøy. Eerst richting de bunker en daarna een soort survivaltocht gedurende zo’n 3 uur in regen en wind. Maar… wel een hele gave, avontuurlijke belevenis. Laat in de middag hebben wij nog een rondrit gemaakt over Nord- en Sør-Arnøy met de mooie oude Ford. 

’s Maandags hadden wij nog veel last van de storm van gisteren; dus vissen in de Fjorden.

Boot I richting Langsanden en boot II naar de fjorden tussen Fugløya, Fleina en Sør-Arnøya. Dit alles na met elkaar bij de spar in Vag koffie te hebben gedronken en een wafel te hebben gegeten.

In Langsanden was niet veel te vangen. Alleen Lynne ving 1 mooie kabeljauw. Na te zijn verkast naar Straumen vingen wij nog 5 mooie koolvissen van ± 90 cm per stuk. Boot II bracht 5 mooie kabeljauwen binnen van gemiddeld 95 cm.

De dinsdag was de wind gaan liggen en was het weer opgeknapt. Nupen en Fleinvaer werden vandaag bezocht en met succes. Peter verschalkte een kabeljauw van 116 cm en 16 kilo zwaar en John een kabeljauw van 113 cm en 17,2 kilo zwaar. Lynne haalde nog even een koolvis van 93 cm van 100 meter diepte. Een lang en woest gevecht. Maar ja, dan heb je ook wat. Ook Gerrie bracht een meterse vis binnen; kabeljauw 106 cm.
Woensdag was een slechte dag. 2 gulletjes en 2 makrelen. Dus vroeg thuis, kaarten, wormen, dobbelen, discussie, enz.

 Donderdag, een dag met twee (vangst) gezichten. Henk, Gerrie, Martijn en Martijn vingen op boot II goed. Twee bakken vol mooie kabeljauw tussen de 70 en 90 cm. Martijn S. had de grootste van die boot; 94 cm. Terwijl op boot I maar 1 kabeljauw werd gevangen en wel door Peter. Wel een mooi exemplaar, namelijk 107 cm. Wel veel gevaren en vis gezocht; Fleinvaer, Fugløya, Nupen zelfs de staak; maar nergens verder een visje te vangen. wel ving Peter nog een klein onbekend visje, dat later een Lur (Noorse koolvis) bleek te zijn. Een soort kruising tussen een zwarte koolvis en een kabeljauw. Zo zie je maar, soms vang je op die ene plek geweldig terwijl je op het zelfde moment op veel plekken niets vangt.

Op vrijdag werd de “Smitjes boot” in leven geroepen. Boot II werd bevolkt door Kristian, Martijn. Pa John en schoonpa Gerrie. Martijn liet direct even zijn kwaliteiten zien en ving een kabeljauw van 102 cm en 11 kilo zwaar. Kristian bleef niet achter en haalde twee kabeljauwen achter elkaar uit ’t Zilte Nat, 94 en 92 cm lang. Aan het einde van de dag hadden de Smitjes twee bakken vol gevangen met kabeljauw. Boot I bracht 1 bak vis binnen met Martijn Koers als topper; 94 cm kabeljauw. Al met al een leuke visdag. Na het bier drinken en chips eten was het fileren geblazen met zijn allen. Druk man, maar wel erg gezellig.

Unni en Basse nog even weer ontmoet. Basse was gebeten door een Husky hond, in beide handen en in zijn rug. Dus naar het ziekenhuis te Inndyr. Schoonmaken, verbinden en tetanusprik. (met de hond liep het minder goed af overigens).

Zaterdag gingen Henk en Gerrie vissen, west van Fleinvaer. De anderen gingen naar Bodø met boot I. Een aardig zeetje en nee, wij kwamen niet geheel droog over, om het maar even aardig uit te drukken. Nog bedankt schipper P.

In Bodø was het weer ouderwets gezellig. Kopje koffie + wafel in ’t bekend cafétje; op het terras overigens, want de zon scheen uitbundig. Glasshuset bezocht, beetje boodschapjes doen. Bovenin de Scandic toren biertje gedronken, de Noorse hengelsportwinkel bezocht. (blijft duur; ondanks gunstige wisselkoers). Nog even gegeten in ’t Hav-restaurant. Aldaar zeer toevallig Therese ontmoet. Even heerlijk bijkletsen en ervaringen uitwisselen onder het genot van een biertje; mooi man; reuze gezellig. Daarna terug naar huis; naar Rorbu 4 te Arnøy Brygge. Aldaar aangekomen wachtte ons een verassing. Er hing een heilbot aan ’t unster. Gevangen door Gerrie, 118 cm en 16.5 kilo. Na de vele felicitaties vertelde Gerrie zijn verhaal. Over het gevecht met de vis, over de super snelle gaf-actie van Henk en over zijn gevoelens eindelijk een heilbot te hebben gevangen. Gefeliciteerd kerel; klasse!

De zondag bracht slecht weer met zich mee. Toch vissen in de fjorden. Resultaat; geen vis meegenomen, alles te klein. Dus vroeg thuis. ’s Avonds kwam de familie Karlsen (de Norske venner) bij ons op bezoek in Rorbu 4. Beregezellig, mag ik wel zeggen. Na een woord van welkom volgde een starters aperitiefje. Daarna werden de door de Nederlanders meegebrachte cadeautjes uitgedeeld (echte Hollandse presentjes en flesjes).

De kinderen kregen, door Peter overhandigd, een schatkist, voorzien van de Nederlandse en Noorse vlag en versiert met een prachtige kabeljauw (nog bedankt Jeanet). de kist was gevuld met de nodige pakken hagelslag, stroopwafels, dropjes, enz, enz. zeer tot tevredenheid van de jeugd. Vervolgens aan de Hollandse dis. Lynne had er weer een zeer smakelijk spektakel van gemaakt. Onze Noorse gasten lieten het zich zeer goed smaken. Lynne, proficiat, ’t was super. Nadat de jeugd nog was voorzien van een tweetal zakken ballonnen. was het feest compleet. En gezelligheid kent geen tijd dus ’t is weer erg laat geworden. Wij hebben overigens direct maar even een tegenbezoek geregeld op maandagavond. Want drie van ons vlogen dinsdag ’s morgens alweer terug naar Nederland.

Maandag; wederom slecht weer. Boot I is in het Nordfjuden gaan vissen; een schitterende plek bij een Z.W. wind volledig in de luwte. ’s Avonds op visite bij de Norske venner in de Bondegård van Basse en Unni. Aldaar schoof ook de nieuwe visgids Åge aan tafel. Een echte Noorse, vriendelijke Viking. Geboren en getogen op Sør-Arnøy. Dus hij kent de wereld daar als zijn broekzak. Een top avond met een echte Noorse maaltijd; høst lamme kjøt med ro kol og hele poteter. Heerlijk. Er werd nog even “handje gedrukt”; waarbij Peter verloor van Basse; nou ja verloor? Noem het maar Basse’s handigheid. Enfin, volgend jaar maar weer.

Na deze prachtige dag en avond, waarbij het, (erg) laat werd, volgt dan de dinsdag. 
 Vroeg uit de veren. (alleen Gerrie bleef “noodzakelijkerwijs” nog even in bed liggen). Kristian, Martijn en Martijn vliegen vandaag terug naar Nederland. Peter brengt de mannen met boot I even naar Bodø. Vertrek Arnøya 7.00 uur, na het nodige afscheid, bedankjes, goede vangst wensen en een goede reis wensen. Aankomst Bodø 7.45 uur. Netjes gedaan hoor Peter. Na aankomst in Bodø gingen de mannen per taxi naar het piloten training centrum van airport Bodø. Onze grote vriend Basse had namelijk “even” geregeld dat “onze mannen” om 9.00 uur mochten “vliegen” in de vliegsimulator van het vliegveld; als enige niet piloten zijnde personen. Grote klasse Basse, mange, mange, tak.

En de “jongens”? die vonden ’t fantastisch. Ze “vlogen” minimaal een uur virtueel over Bodø, Arnøy en omgeving.

Daarna echt vliegen naar Oslo en naar Schiphol. En vervolgens weer naar huis; met vele mooie verhalen, foto’s, belevenissen en de wens om over twee jaar weer te vertrekken naar Nord Arnøy.

Peter was om 8.30 uur weer terug. Om 9.30 vertrokken boot I, met Lynne, Peter, John en boot II met Henk en Gerrie naar West Fleinvaer. Kijken of er nog een visje te vangen was. Wat bleek; het werd een top visdag. Ga maar na; Peter 116 cm kabeljauw, Lynne 108 cm en John 108 cm en 102 cm. Vissen van boven de 10 kilo; ja soms van ver boven de 10 kilo. (15,16 17 kilo). Daarbij gevoegd enkele koolvissen van tegen de 100 cm en veel kabeljauw tussen de 90 cm en 1 meter. Het werd echt een topvisdag. Dus veel fileren en inpakken, biertje drinken en nog even nagenieten.

De laatste visdag dan. Woensdag wilden Henk, Peter en John nog graag even vissen. Het resultaat van 1 morgen vissen? 1 kabeljauw en 4 mooie koolvissen. Daarna was het, na het nog even fileren van de vis, schoonmaken en inpakken geblazen. Een serieuze bezigheid; hengelsport materiaal dien je immers op en top te verzorgen. Wij namen hiervoor dan ook ruim de tijd. Nog even een borreltje, nog even lekker gegeten, douchen een laatste kaartspelletje en dan maar vroeg op bed.

Donderdag vroeg vertrokken om de boot naar Horsdal te halen. Na in Horsdal nog even de elektriek van de auto te hebben gerepareerd, (tja Henk en Peter hebben gouden handjes) op naar de E6.

Een prachtige reis door een wonderschoon Noorwegen; dat al volledig in herfstkleuren was getooid. Wij kwamen mooi op tijd aan in Grong; alwaar werd gegeten (bami met ei) en geslapen als roosjes.

Vrijdags om 8.00 uur de volgende etappe. Op naar Lillehamer. Na Trontheim zijn wij over het Dovrefjell National park en het Rondane National park gereden. Een prachtige tocht met heel veel hoogten en laagten alsmede vele S-bochten. Schitterende bossen, ruige hoogvlakten, stoere watervallen, vele diersoorten, o.a. de beroemde elanden gezien; kortom teveel om op te noemen. Moe maar voldaan kwamen wij om 17.30 uur aan op de Sveastranda camping. Een mooie camping met prima hytter. Een biertje, een paar heerlijke viscake’s e.d. en slapen maar weer.

Zaterdags kwamen wij reeds om 11.00 uur aan op de parkeerplaats van de Color Line te Oslo. Na geparkeerd te hebben zijn Lynne, Peter en John nog even Oslo in geweest (Aker Brygge, Rathus, Karl Johans gate, Stortinget). Henk en Gerrie zijn gaan koffiedrinken in het Hav restaurant. Na het inchecken op de Color Line boot vervolgens, panoramadek, captainsdiner, monkeybar, nightclub. Enfin het werd weer erg laat; maar beregezellig. Code 0,000 zullen wij maar zeggen.

Zondag dan de bekende terugweg naar Nederland; naar Farmsum. Een voorspoedige, door Henk gereden reis overigens. Lynne, Henk bedankt maar weer voor de voortreffelijke maaltijden (diners mag ik wel zeggen) allen overigens bedankt voor een prachtige visvakantie, prima sfeer, mooie vangsten en heel, heel veel plezier. Bedankt en tot volgend jaar (of tot over 2 jaar) maar weer.

Ha det bra og vi sees i 2017.

John Smit